Paraja na verbon syte, na helmon zemren, shpirtin e mendjen nese nuk e menagjojm njerzisht

Nese nuk e menagjojm paran njerezisht, ajo na menagjon neve jo njerezisht. Paraja edhe pse mendohet se eshte qels univerzal i te berit jete te lumtur, gabohen te gjitha ata qe verbohen dhe bien viktime e ketij konstatimi. Paraja nese eshte dicka, nuk eshte gjithcka. Ka edhe shume faktor tjere qe mundesojne nje jete me te dinjitetshme, me te begatshme, me humane dhe me te lumtur, perpos parase. Po na menagjoi paraja, eshte nje shpate e mpreht me dy teha qe na ndane edhe me miqte e pandashem, qe na ndane me vella e me moter, me babe e me nene, qe na largon nga humanja, nga e moralshmja dhe e njerezishmja, pa te cilat jeta nuk ka kuptim. Paraja vertete na pasuron, por mund edhe te na shkaterron dhe njeri sikur mesimi, edukimi dhe dituria, kurr nuk na bene. Paraja na ofron grumbuj te medhenje ushqimi, por oreksin qe te kenaqemi me te nuk na e jep. Ajo nese na menagjon, zemrat naj ngurteson, miresine, dhemshurine, dashurine dhe mirkuptimin na e zhduk tersisht, ne raport me te afermit, me femijet, familjen dhe ne raport me tjeret e ne raport me kombin ne pergjithesi. Nuk eshte mire te lejojme ne asnje menyre te na menagjoi paraja, sepse ajo do naj verboi syte tane perjetesisht, do na ndote e helmoi zemren e shpirtin tone dhe mendjen ne raport me virtytet njerezore. I juaj, mësuesi Isë