Farat e vetedijes mbillen ne nderdijen tone ku rritet e zhvillohet e mira apo e keqja e tyre

Ndërdija është toka e botës sone te brendshme shpirterore  ku mbillen, zhvillohen dhe i japin frytet  farat e vetëdijes sone.
Sa ma te shëndetshme e ma pjellore të jenë  faratë që i mbjellim ne token e nderdijes sone, edhe frytet qe i korrim do te jene te tilla. Frytet qe dalin nga nje fare e shendetshme e vetedijes sone, na bejne ma   gazmor, ma te pasur shpirterisht, ma te shendetshem, te guximshëm, te sukseshëm, te dashur, punetor, te dijshem, orator, gjenial dhe me plote virtyte tjera njerzore.                                                                                                                                    Nuk eshte mire per vetedijen tone ta mbjellim faren e ankimit ne nderdije, se po vuaj nga varferija, se nuk jame mire me shendetin, se jame  i rrethuar me njerez te kqije, se nuk kam perspektive, se kam pengesa nga tjeret dhe kam probleme e halle te shumta ne jete.Sa me shume qe ankohemi, po per aqe i sjellim vetit situata te tilla me plote halle e probleme.                                                                                                                                                                    Farat e vetedijes sone qe ia dergojme nderdijes, nderdija i merr si porosi te kryera  nga  vetedijes dhe i shendrrone ne realitet.
Edhe ata qe solidarizohen me ankesat e tjereve dhe ndjejne keqardhje per ta, ne te njejten kohe jane duke terhequr situata  te ngjajshme edhe per veten e tyre. Ankuesit duhet bere me dije se, problemet e tije nuk zgjidhen me ankesa, por ato zgjidhen duke u angazhuar ne menyra te ndryshme me i zgjidhe ato, duke i permiresuar ne dobine e tije personale. Ky eshte solidarizimi ma i mire me ate qe ankohet. Ne rast nevoje, ankusit ti ipet mundesi edhe matrialisht dhe te udhezohet ta nderroi rrugen e ankimit si ves njerezor, me te cilin nuk zgjidhen problemet por perkundrazi shtohen ato.
Do te ishte mire per ne, te mos  ankohemi  dhe mos te solidarizohemi me ankesat, por te angazhohemi, te punojme, ti kerkojme dhe ti marrim te mirat e kesaje bote, qe i meritojme dhe na duhen.Pa merite asgje nuk duhet marre, sepse nuk na takon.                                                                                                  Lexusi im i dashur, mbjellja e farave te kqija ne nderdijen tone, na detyron te korrim barishta e therra, ne vende te fryteve te mira, qe na duhen gjate jetes. I juaj, mesuesi Isë