Shpesh e privojme veten nga t`mirat qe na takojne, me gabimet dhe paditurine tone

Derisa te vetdisohemi t`i korigjojme gabimet dhe tu pergjigjemi sa ma drejte pseheve te jetes, me fajin tone privohemi nga te mirat e saje. Vertete jemi te interesuar qe ta kuptojme sa ma drejte se: “ Pse dikush eshte i lumtur e dikush jo, dikush i pasur e dikush i varfur, dikush i pasigurte ne vete e dikush perplot besim, dikush ka shtepi luksoze e dikush nuk ka fare. Pse dikush trajtohet gjenial ne punen qe e kryen e dikush jo edhe perkunder perpjekjeve mbinjerezore te tij, dikush arrine suksese lehtesisht e dikush jo, dikush ka bashkshortesi te lumtur e dikush jo, dikush ka lumturi ne familje e dikush jo, dikush ka raporte te mira me njerez e dikush jo, dikush sherohet nga smundjet e ashtuquajtura te pasherueshme e dikush jo”. Pyetje te natyres se tille qe kerkojne pergjigje, ka edhe shume tjera. Pergjigjen e drejte ne keto pyetje apo psehe te jetes “e gjejme ne thellesite e vetedijes dhe nderdijes sone”, sepse ate fare te mendimeve qe e mbjelle vetedija ne kopshtin e nderdijes sone, po ate fare e rrite ajo dhe frytet e mira e te embla apo barishtat e egra te tyre, do t`i korrim gjate jetes. Populli thot, “çka te mbjellish korrish”. Lexusi im i dashur, nese mbjellim fara te kqija permes vetedijes ne nderdijen tone, do te korrim therra e barishta gjate jetes e jo te mira. I juaj,Mesusi Isë