Nuk duhet te bijme viktime e mosmirenjohseve qe rrahin gjoks vetem per “mrekullite” e veta

Mirenjohjet, falenderimet, mirekuptimi, respekti e bashkpunimi  vijne nga ata njerze qe kane shpirte te paster, edukate te ngritur e te formuar, intelektual te forte e profesionalist te mrekullushem dhe ata qe jane human, social e kombtare, e jo nga ata qe jane pa shpirt, primitive, te eger, egoist, te pandershem, lakmiqar, mendjemdhej, mburravec e tradhtar.                                                                                                                                                              Bota eshte e mbushur me njerez mendjemdhej, egoist, primitive, te pandershem dhe mosmirenjohes, prej te cileve nuk duhet te presim mirenjohje e falenderime, sepse ata nuk i lejon urrejtja, xhelozija, inati, paditurija dhe primitivizmi, qe te jene mirenjohes dhe falenderues ndaj atyre njerzeve qe jane e mira kombit dhe i sherbejne atij me te gjitha mjetet dhe mundesite qe i kan ne dispozicion, pa e mashtruar, pa e keqperdorur, pa i premtuar rrejshem, pa rrahur gjoks per mrekullite e veta dhe pa u vequar nga tjeret.                                                                                                                                            Ne nuk duhet per asnje qast te shqetesohemi duke pritur mirenjohje e falenderime, sepse tronditemi shpirterisht, e prishim zemren, duke devijuar rrugen e bemiresise dhe angazhimit tone njerzor, human, social, professional, moral e kombtar, per shkak te mosmirenjohseve te ndryshem edhe kur u bejme mire, i rrespektojme dhe i perkrahim ata. Me nje fjale nese jemi bemires, nuk duhet te presim mirenjohje e falenderime preje atyre qe u bejme mire. Çdo mirenjohje e falenderim qe na vije per bemiresite, kontributin intelektual e professional, moral e kombtar, duhet te na jap kurajo e force shpirtnore qe ta vazhdojme punen tone, sepse ne kete bote ka edhe njerez mirenjohes, falenderues, perkrahes e bashkpunus qe e kane fisnikruar shpirtin, e kane ndrite mendjen, e kane perforcuar profesionin dhe punojn per altruizem e jo per egoizem te shfrenuar, siq bejne mosmirenjohesit, lajkataret  dhe pakurrizoret.                                                                                                                                                                                                                               Njeriu qe ka shpirte altruisti, karakter te forte e te mire dhe personalitet moral e kombtar, gezohet shume dhe e ndjene veten krenar kur u bene mire tjereve, ndersa ndjehet i ngushtuar kure tjeret sakrifikojne per te.                                                                                                                                                 Lexusi im i dashur, do te kemi fat e lumturi te madhe gjate jetes, nese u bejme mira njerezve, per aq sa kemi mundesi, i perkrahim kur kane nevoje, bashkpunojme me ta dhe nuk presim shperblime, mirenjohje e falenderime nga ata, sepse vepra flete vete dhe te jep fat e lumturi. I juaj, mësusi Isë