Sadizmi dhe mazohizmi i politikanëve shqiptarë në Kosovë, Shqipëri dhe në trojet shqiptare nën pushtim

16.07.2014

Politikanët sadistë janë ata që kënaqen shpirtërisht kur i shkaktojnë popullatës së tyre nënshtrim, varfëri, dhembje, ndëshkim, torturë, mjerim, shfrytëzim, fyerje dhe poshtërim në çdo aspekt.

Mazohistët, nga ana tjetër, janë ata që ndjejnë kënaqësi kur pushtuesit dhe ndërkombëtarët u shkaktojnë nënshtrim, dhembje, ndëshkim, torturë, mjerim, shfrytëzim, fyerje dhe poshtërim nga të gjitha anët.

Politika shqiptare gjithmonë ka treguar – në të kaluarën dhe në të tashmen – se ka vuajtur dhe po vuan nga të dyja sindromet e përmendura më lart. Kjo politikë po tregohet gjithnjë e më shumë sadiste në raport me popullin dhe me organizimin e brendshëm shtetëror, ndërsa në raport me politikën e jashtme po shfaq mazohizëm pa asnjë shenjë rezistence.

Këto dy sindrome të politikës shqiptare – në Kosovë, në Shqipëri dhe në trojet shqiptare nën pushtimin sllavo-grek – kanë shkaktuar dëme të mëdha dhe shkatërrime të dukshme në rrjedhat historike, duke penguar konsolidimin e një shteti të fortë shqiptar, i cili do të mundësonte zhvillim të qëndrueshëm dhe të barabartë ekonomik, shëndetësor, arsimor, juridik, policor, ushtarak, si dhe një kulturë e shkencë të lartë kombëtare.

Sadizmi i politikës shqiptare ndien një lloj kënaqësie përballë lulëzimit të korrupsionit, nepotizmit, krimit të organizuar, padrejtësive në punësim, në sistemin juridik, në gjykata, në prokurori, në arsim, në përçarjet partiake, në shkatërrimin e pasurisë kombëtare dhe shtetërore, në trafikimin e drogës, të qenieve njerëzore, në degradimin e shëndetësisë, arsimit dhe ekonomisë. Ndien kënaqësi në pastrimin e parave, në lulëzimin e bandave mafioze, në përçarjet fetare dhe politike.

Ndien kënaqësi kur bëhen dallime edhe ndërmjet luftëtarëve që luftuan për liri dhe pavarësi, duke u ulur vlerën veteranëve të vërtetë dhe duke promovuar veteranët e rremë.

Në anën tjetër, mazohizmi i politikës shqiptare – andej e këtej kufijve – ndien kënaqësi kur të tjerët na torturojnë, na nënshtrojnë dhe na poshtërojnë, në radhë të parë politika evropiane dhe ajo botërore. Ndien kënaqësi kur këto politika vendosin kushte dhe vendosin pengesa. Ndien kënaqësi për çdo marrëveshje që lidhet me Serbinë, për t’ia përmirësuar imazhin para Evropës dhe botës, edhe pse ajo është e njollosur me gjakun e fëmijëve, burrave, grave, pleqve dhe plakave shqiptare. Edhe pse Serbia ka dhunuar dhe poshtëruar para syve të botës mijëra gra dhe vajza shqiptare, kjo politikë nuk e ndien as neverinë më të vogël.

Politika mazohiste shqiptare, andej e këtej kufijve, ndien kënaqësi që luan rolin e një qeverisjeje kuislinge përballë shteteve të tjera. Ndien kënaqësi për formimin e Gjykatës Speciale kundër luftës sonë çlirimtare dhe kundër bijve e bijave më të mira të këtij vendi. Ndien kënaqësi që nuk vë asnjë kusht ndaj botës dhe Evropës për dëmet që i kanë shkaktuar Kosovës shtetet fqinje greko-sllave – si Serbia, Mali i Zi, Maqedonia e Veriut dhe Greqia.

Ndien kënaqësi që nëpër trojet shqiptare enden lirshëm me misione kundër shqiptarëve, klerikët ortodoksë që uzurpojnë toka të shqiptarëve për kishat e tyre, të ndërtuara me dhunë mbi pasurinë e shqiptarëve të besimit ortodoks.

Ndien kënaqësi kur këta klerikë luajnë lojën e pushtimit, nënshtrimit, mashtrimit dhe poshtërimit, në bashkëpunim me politikat pushtuese të shteteve të tyre.

Këto janë vetëm disa nga dukuritë e shumta sadiste dhe mazohiste të politikës shqiptare – si në të dyja shtetet, ashtu edhe në të gjitha trojet shqiptare të pushtuara, ku jetojnë shqiptarët.

Lexuesi im i dashur,

Kujdesu, sa të kesh mundësi, që të mos biesh pre e sindromës së sadizmit dhe mazohizmit – nëse nuk dëshiron të ndjesh kënaqësi shpirtërore duke shkatërruar atdheun dhe popullin tënd, për hir të interesave të verbëra personale.

Ky shkatërrim sjell nervozizëm dhe shqetësim te ata që e duan atdheun, lirinë dhe zhvillimin e pavarësinë e vendit dhe të kombit në përgjithësi.

Gjithashtu, nëse nuk dëshiron të ndjesh kënaqësi duke parë të tjerët ta bëjnë të njëjtin shkatërrim kundër teje, kundër vendit dhe kundër popullit në tërësi – qëndro vigjilent dhe i vetëdijshëm.

I juaji,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Sëmundjet e ndryshme ndikojnë shumë tek ne, në mosarritjen e sukseseve

15.07.2025

Oskar Shelbah e ka cilësuar shëndetin si bazën më të fortë dhe themelore të arritjeve të suksesshme gjatë jetës. Ai rekomandon që t’i drejtohemi mjekut më të mirë, pa u hamendur gjatë, në mënyrë që të na ndihmojë sa më shpejt në parandalimin e sëmundjeve tona të ndryshme – sidomos atyre të brendshme.

Nuk duhet të qëndrojmë duarkryq dhe neglizhentë përballë sëmundjeve që rrezikojnë shëndetin – bazën themelore që mundëson arritjen e sukseseve tona.

Për çudi, shumica prej nesh e presim momentin e fundit, përkeqësimin e sëmundjeve që na kanosen edhe me vdekje! Kjo sjellje shkurtpamëse duhet eliminuar sa më parë nga mendjet tona, nëse e duam jetën dhe dëshirojmë të arrijmë sukseset tona gjatë kohës sa jemi gjallë.

Çdo sukses në jetë, në radhë të parë, mbështetet dhe arrihet falë shëndetit të mirë – në harmoni me shëndetin psikik, emocional, motivues, intelektual, human, social, moral, ekonomik dhe kombëtar. Pa to, nuk ka bazament të qëndrueshëm ku të ndërtohen sukseset.

Suksesi, sipas Shelbahut, duhet të ndërtohet më parë nga brenda nesh, jo nga jashtë. Mjetet e jashtme të suksesit, sipas tij, vijnë në vend të dytë. Sukseset e mirëfillta lindin më parë nga idetë tona të shëndetshme, sepse çdo gjë që njeriu ka bërë dhe bën me dorën e vet, më parë ka lindur si ide, plan dhe projekt, e më pas është realizuar praktikisht.

Nëse i hedhim një vështrim shtëpisë dhe kopshtit tonë – si nga jashtë ashtu edhe nga brenda – vetë shtëpia dhe gjithçka që ndodhet brenda e jashtë saj, si dhe sendet në kopsht, më parë kanë lindur si ide, plan dhe projekt, dhe vetëm më pas janë realizuar në praktikë.

Po në të njëjtën mënyrë ndodh edhe me çdo gjë tjetër që është krijuar nga njeriu – përfshirë edhe sukseset tona – të cilat më parë lindin si ide në mendjen tonë, si plane dhe projekte, e më vonë marrin formë reale.

Pa një ide, pa një plan dhe projekt në mendje, është e kotë të përpiqemi të ndërtojmë diçka; edhe më kotë është të përpiqemi të arrijmë suksese të ndryshme gjatë jetës.

Sa më herët që ta kuptojmë këtë ecuri të domosdoshme dhe parimore, aq më shpejt do t’i arrijmë sukseset që ia kemi vënë vetes si qëllim.

I juaji,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Më parë t’i kushtojmë kujdes vetvetes, pastaj edhe të tjerëve

13.07.2025

T’i kushtojmë kujdes vetvetes do të thotë të përqendrojmë vëmendjen tonë ndaj përceptimeve, mendimeve, bindjeve, besimeve, pikëpamjeve dhe sjelljeve tona. T’i kushtojmë vëmendje emocioneve, motiveve, vullnetit, dëshirës, guximit, intuitës dhe dashurisë – të gjitha këto stimulohet nga mënyra e të perceptuarit, mendimeve, bindjeve, besimeve, pikëpamjeve dhe sjelljeve tona, qofshin ato në nivel të lartë apo jo.

Sipas nivelit të njohjes së këtyre proceseve psikoemocionale në botën tonë të brendshme, ashtu e njohim edhe botën e jashtme – natyrore, shoqërore, shtazore dhe bimore.

Secili prej nesh ka prirjen të mendojë se i sheh gjërat natyrore, shoqërore, shpirtërore, shtazore e bimore ashtu siç janë në të vërtetë – objektivisht. Jo! Ky nuk është realiteti siç e mendojmë, sepse ne i shohim këto botë jo ashtu siç janë, por ashtu siç jemi ne vetë – apo siç jemi të kushtëzuar t’i shohim ato.

Nëse këto konstatime janë të vërteta, përforcohet edhe më shumë bindja jonë që t’i kushtojmë më shumë vëmendje vetvetes, në mënyrë që kujdesi ynë të jetë më efektiv – si ndaj vetes, ashtu edhe ndaj botës natyrore, shoqërore, shpirtërore, bimore dhe shtazore.

Nëse përpiqemi t’i kushtojmë kujdes më parë botës së jashtme – natyrore, shoqërore, shpirtërore, shtazore e bimore – pa i kushtuar kujdes vetvetes, përpjekjet tona janë të kota dhe të dështuara. Sepse, pa e njohur vetveten më parë, nuk mund t’i njohim të tjerët dhe as specifikat dalluese të botës përreth.

Filozofi i njohur antik, Sokrati, thoshte dikur:

“Më parë njihe vetveten, pastaj njihe edhe të tjerët sipas nevojës dhe mundësive që i posedon.”

Njohja e mirë e botës sonë të brendshme – emocionale, shpirtërore, intelektuale, morale, humane, sociale dhe kombëtare – mundëson edhe njohjen e botës natyrore, shoqërore, shpirtërore, shtazore dhe bimore.

I juaji,
Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Nuk duhet të brengosemi për të kaluarën as për të ardhmen

11.07.2010

Brengosja për të kaluarën dhe për të ardhmen na merr shumë energji, duke na lënë pak forcë për t’u marrë me të tashmen, mbi të cilën ndërtohet perspektiva jonë.

Ne humbim shumë energji përmes lodhjes, stresit, vuajtjeve, nervozës, hidhërimit, pikëllimit dhe xhelozisë, duke u brengosur për të kaluarën e vdekur dhe për të ardhmen e palindur. Të gjitha këto brengosje na marrin shumëçka të vlefshme nga trupi ynë biologjik, fiziologjik dhe social-psikologjik, duke na lënë shumë pak forcë, vullnet, dëshirë, ambicie dhe kurajë për t’u marrë seriozisht me të tashmen, e cila është çelësi i sukseseve tona.

Do të ishte shumë e leverdishme për ne t’i eliminojmë, sa të mundemi, brengat për të kaluarën dhe për të ardhmen, e të merremi ekskluzivisht me të sotmen, duke i kryer pa nxitim detyrat dhe obligimet që kemi para vetes.

Për ta justifikuar këtë që thashë më lart, po i citoj këto vargje të Omar Khajamit:

“Ditën e shkuar fare harro
Dhe për të nesërmen mos u shkallmo;
Gëzo një çast të lumtur, faqe-bardhë,
Dhe jetën në erë mos e çkatërro.”

Kur i them këto mendime në këtë shkrim, lexuesi im i dashur, nuk dua të them se s’duhet të përpiqemi për t’u përgatitur për të nesërmen apo të mos mësojmë nga e djeshmja. Por mendoj se mënyra më e mirë për ta bërë këtë është që fuqitë dhe aftësitë tona t’i përdorim për realizimin sa më të suksesshëm të detyrave dhe obligimeve që dalin nga e sotmja apo e tashmja.

Obligimet e sotme mbesin të pakryera nëse brengosemi për të djeshmen dhe për të nesërmen.
Shumë e vështirësojmë jetën e sotme duke u brengosur për të djeshmen dhe për të nesërmen.
Rrallëherë i përdorim racionalisht 24 orët që i kemi në dispozicion falas. Më shumë përfitojmë nga jeta duke menduar për të sotmen sesa për të djeshmen dhe për të nesërmen.

Punën e sotme nuk duhet ta lëmë për nesër – thotë populli – as për javën, as për muajin e ardhshëm.
Nëse u qasemi punëve të sotme me përkushtim, nuk kemi kohë të brengosemi për të djeshmen dhe për të nesërmen.

Ata që nuk e kuptojnë se e kaluara është një kohë e vdekur që nuk kthehet më, merren me të; po ashtu, merren edhe me të ardhmen, për të cilën nuk kanë ide të qarta se si do të vijë dhe në çfarë pozicioni do të na zërë, duke harruar të tashmen, e cila është vendimtare për ne.

Kur këto raporte kuptohen siç duhet, nuk pajtohemi me asnjë çmim të merremi me të kaluarën dhe me të ardhmen në dëm të së tashmes dhe në dëm të shëndetit tonë.

I juaji,
Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Shëndeti ynë është bazë themelore dhe më e rëndësishmja e sukseseve tona gjatë jetës

11. 07. 2025

Sipas porosisë së shkenctarit gjerman, Oskar Shelbah, i cili na drerjtohet neve me këtë porosi: “ Çdo gjë që mund të bëni për ruajtjen e shëndetit të trupit tuaj, duhet ta bëni në çdo rast dhe në çdo rrethanë” sipas mesazhit në fjalë. Pra themeli më i rëndësishëm i suksesit tonë është ruajtja dhe zhvillimi sistematik i shëndetit. Çdo gjë që mund ta bëjmë për ruajtjen e shëndetit tonë trupor, duhet bërë në çdo rast dhe në çdo rrethanë, edhe përkundër sfidave të ndryshme që mund të na ndodhin. Po se bëmë ketë, do nap resin prapa shpine mos sukseset dhe dështimet tona.

Nëse shpirtërisht nuk e ndjeni vetën në qejf, thot Oskar Shelbah, duhet t’i kushtoni kujdes të dyfisht shëndetit tuaj, sepse të shprehurit e tërsishëm të fuqisë shpirtërore, varet nga trupi tërsisht i shëndosh. Sapo ta kuptojmë tërsisht qëllimin dhe udhën që shpie te ai qëllim, duhet të përpiqemi të krijojmë bazat e suksesit tonë, të cilat nuk janë të pakta. Por e para në radhë është shëndeti, i cili e përbën themelin e përsonalitetit tone harmonik dhe autoritativ. Njeriu i shëndetshëm, sipas Shelbahut, jo vetëm që arrinë suksese të mëdha, por edhe do tu gëzohet sukseseve të veta që i ka arritë gjatë jetës.

Brenga jonë duhet të jetë e koncentruar jo vetëm të jemi shëndosh e mirë, por të jemi të koncentruar edhe rreth betejës për të arritur sa më shumë suksese, pa e dëmtuar shëndetin tonë, si kuror e arritjeve të sukseseve në jetë. Nuk kemi kurrfar dobie as kënaqësi në jetë, nëse na mungon shëndeti, sepse pa shëndet nuk kanë kuptim as vlerë sukseset tona që i arrijmë. “Shëndeti është pasuria më e madhe”, ka thënë Emërson. Por Shumë i vogël është numri i atyre që e dine këtë gjë, derisa të smuhen. Ka raste të shumta në jetë nga ata që kanë deklaruar, se:” me qejf do ta jipnin pjesën më të madhe të pasurisë së vetë, po të kishte mundësi që tu kthehej shëndeti “.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Isa Thaçi

T

Sjelljet, shprehitë, shkathtësitë dhe pasionet si veçori të karakterit dhe personalitetit tonë

09.07.2025

Sjelljet, shprehitë, shkathtësitë dhe pasionet tona janë veçori të karakterit dhe personalitetit që i posedojmë.

Përsëritja e sjelljeve forcohet në shprehi; përsëritja e shprehive përforcohet në shkathtësi; ndërsa përsëritja e shkathtësive zhvillohet në pasione. Pasionet formohen nga ky zinxhir përforcimesh – që nisin nga sjelljet e zakonshme dhe zhvillohen nëpërmjet shprehive dhe shkathtësive tona – të cilat janë pasqyrim i karakterit dhe personalitetit që kemi.

Këto veçori ndahen në dy grupe: veçori pozitive dhe veçori negative. Cilatdo që i përforcojmë më shumë gjatë jetës, ato e formësojnë karakterin dhe personalitetin tonë. Përforcimi i veçorive pozitive pasqyron më shumë anën e mirë dhe konstruktive të personalitetit, ndërsa përforcimi i veçorive negative pasqyron anën e errët dhe destruktive të tij.

Sipas mënyrës se si formohen këto veçori, edhe sjelljet tona pasqyrohen në fusha të ndryshme të jetës: në raport me përdorimin e pijeve, zgjedhjen e ushqimeve, stilin e veshmbathjes, ushtrimet fizike apo mospërfshirjen në to, dhe kujdesin ndaj trupit tonë – si në aspektin fizik, biologjik, fiziologjik, anatomik, psikik, emocional, shpirtëror, intelektual, moral, human, social dhe kombëtar.

Nëse tek ne mbizotërojnë veçoritë pozitive, atëherë edhe këto veprime manifestohen në mënyrë të ekuilibruar dhe të ndërgjegjshme. Përkundrazi, nëse mbizotërojnë veçoritë negative, atëherë kemi prirje për abuzim dhe shpërdorim – qofshin ato pije, ushqime apo mënyra jetese.

E njëjta gjë vlen edhe për mënyrën se si sillemi me veshmbathjen, ushqimin apo kujdesin për shëndetin trupor e mendor. Veprojmë në mënyrë të shëndetshme ose abuzojmë, varësisht nga përbërja e karakterit tonë. Pra, sjellja jonë ndaj trupit, ushqimit dhe shëndetit është pasqyrim i drejtpërdrejtë i dominimit të veçorive tona personale.

Po ashtu, edhe ndërtimi i marrëdhënieve me të tjerët ndikohet nga këto veçori. Raportet ndërnjerëzore – qofshin pozitive apo negative – varen nga përbërja e brendshme e karakterit dhe personalitetit tonë. Cilat veçori dominojnë tek ne, ato përcaktojnë cilësinë e marrëdhënieve që krijojmë me të tjerët.

Prandaj, është e domosdoshme të zhvillojmë me kujdes dhe vëmendje të përqendruar sa më shumë veçori pozitive. Kështu, jo vetëm që sillemi më mirë ndaj vetvetes dhe të tjerëve, por gjithashtu bëhemi më produktivë dhe më të suksesshëm në organizimin e proceseve të ndryshme jetësore.

I juaji,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Mënyra e shikimit, e shprehjes së fytyrës dhe të qeshurat tona, pasqyrojnë kush jemi ne e kush janë tjerët

05. 07. 2025

Edhe këtë gjuhë është me rëndësi të madhe ta njohim, që të kuptojmë sa më mirë, kush jemi ne dhe kush janë tjerët. Pa e përvetësuar mirë e pa e kuptur drejtë gjuhën e shikimeve, shprehjeve të fytyrës dhe gjuhën e të qeshurave, nuk e njohim mirë e drejtë vetëvetën e nuk i njohim edhe të tjerët.

Mënyrat e shikimit pasqyrojn tek ne friksim, mungesë vetëbesimi, shpesh edhe pandershmëri, pasqyron vetëbesim dhe sinqeritet, si psh:

– SHIKIMI i rrëzuar gjatë të folurit me tjerët tregon frikësim, mungesë të vetëbesimit, shpesh edhe pandershmëri të individit,

– SHIKIMI i i lirë dhe i hapur, pasqyron vetëbesim dhe sinqeritet të individit.

Mënyrat e shprehjes së fytyrës tek individët gjatë të folurit me tjerët pasqyrojnë mbisundim të emocioneve, munges vetëzotrimi, paqëndrueshmëri, mbizotrim të vetëvetës, vullnetmadh dhe të palëkundur, si psh:

– Ndërrim i vazhdushëm i SHPREHJES së FYTYRËS, paraqet individin me mbisundim të emocioneve, me mungesë të vetëzotrimit dhe me paqëndrueshmëri,

– SHPREHJA e NJËLLOJTË FYTYRËS, paraqet individin që e mbizotron vetëvetën, individin me vullnet të madh dhe individin e palëkundur,

– ÇIPET e LËSHUARA të GOJËS, paraqet individin me drejtim të gabuar të mendimeve,

Mënyrat e të qeshurit në raport me tjerët tek individi, paraqet sinqeritet dhe respekt, paraqet dyftyrësi e dinakëri, nënqmim shpesh edhe cinizëm, si psh:

– QESHJA e përzemërt dhe e qartë, paraqet sinqeritetin dhe respektin e individit në komunikim me tjerët,

– QESHJA me muskujt e poshtëm të fytyrës pa pjesëmarrjen e syve, paraqet dyftyrësi dhe dinakëri në komunikim me tjerët,

– QESHJA me njërin çip të gojës, përkatësisht me gjysmën e fytyrës, paraqet individin nënqmues shpesh edhe cinik në komunikim me tjerët.

Sa më pak ta njohim vetëvetën aq më pak i njohim edhe tjerët. Kërkesat e kohës janë ta njohim sa më shumë vetëvetë dhe sa më shumë edhe tjerët, për t’ia hapur rrugën sukseseve tona gjatë jetës.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Cili është dallimi mes qëllimit dhe koncentrimit tonë gjatë jetës

03. 07. 2025

Sidomos kur mendojmë për vetëdijen, suksesin dhe përmbushjen përsonale, është mëse e nevojshme ta kemi të kjartë dallimin mes qëllimit dhe koncentrimit tonë. Pa e kuptuar dallimin mes qëllimit dhe koncentrimit, vështirë e kemi të arrijmë suksese në realizimin e qëllimeve tona gjatë jetës, që ia kemi vuar vetit si qëllim. Dallimi mes qëllimit dhe koncentrimit është shumë i madh , edhe pse janë të lidhur ngushtë mes veti dhe nuk kanë vlerë njëri pa tjetrin.

Qëllimi është drejtim, vizion ose arsye themelore pas një veprimi apo jetese. Ai është motivim i brendshëm, destinacion që e udhëheq mendjen dhe shpirtin tonë. Pra qëllimi, mund të jetë afatgjatë, si psh: dua të ndihmoj njerëzit, dua të bëhem artist, dua të jem i lirë shpirtërisht, dua të bëhem mjek, pedagog, psikolog, sociolog, filozof, shkrimtar etj. Qëllimi mundët me qenë dhe afatshkurtër, si psh: dua ta përfundoj këtë projekt apo atë projekt që e kam filluar, dua ta përfundoi së shkruari veprën që kam filluar ta përfundoi, veprën që kam filluar ta lexoi etj.

Koncentrimi është aftësi dhe proces psikik i të përqendruarit të vëmendjes në një detyrë, objekt, gjësend, ngjarje, njerzë apo individ të caktuar në momentin e tanishëm, pa shpërqendrim. Koncentrimi është instrumenti që na ndihmon të ecim drejt qëllimit, hap pas hapi. Nuk lidhet domosdoshmërisht me motivimin e brendshëm, sepse dikush mund të jetë shumë i përqendruar, por pa ndonjë qëllim të thellë pas asaj që bën, si psh: Koncentrohem plotësisht në përpunimin e ligjeratës që po e zhvilloi tani së bashku me nxënësit e mij, duke qenë i pranishëm me ta por i motivuar shumë, pak ose aspak.

Qëlimi është strategji motivuse, koncentrimi taktikë ekzekutive. Qëllimi mundet me qenë afatgjatë dhe afatshkurtër, koncentrimi është veprim momental. Qëllimi jep kuptim dhe orientim, koncentrimi jep fuqi dhe përmbushje të detyrës. Qëllimi, dua të bëhem shkrimtar për të frymëzuar të tjerët, koncentrimi, jam 100% i fokusuar në faqen që po shkruaj tani. Qëllimi pa koncentrim është ëndërr boshe. Koncentrimi pa qëllim është lodhje pa drejtim. Pra, idealja është që të kemi një qëllim të qartë dhe të ushqejmë koncentrimin si mjet për të arritur atë qëllim – qoftë në punë, zhvillim personal apo marrëdhënie.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Edhe zëri edhe mënyra e të folurit tregojnë mjaftë se kush jemi

01. 07. 2025

Të mësosh gjuhën e ngjyrës dhe tonit të zërit dhe gjuhën e mënyrës së të folurit, e përfitojmë edhe një mundësi më shumë që ta njohim vetëvetën dhe individët, me të cilët formojmë shoqëri , miqësi dhe ndërtim raportesh me ta.

Ja disa shembuj prej këtyre llojeve të zërit:

– ZËRI i fortë pasqyronë fuqi të madhe jetësore tek individi,

– ZËRI i thellë, pasqyron individin me temperament burrëror e serioz. Ndërsa tek femrat paraqet në të shumtën e rasteve jetë normale tek to,

– ZËRI i butë pasqyron individin me emocione të mbizotruara, i matur dhe tolerant,

– ZËRI sokëllitës- këlthitës, paraqet përsonin grindavec, smirëzi dhe cikrrimtar,

– ZËRI kuakatës dhe i ngjirur paraqet mungesë të vetëdijes, shpesh edhe çrregullime shpirtërore ose disharmoni e jetës shpirtërore tek individët.

Disa shembuj prej llojeve të folurit:

-TË FOLURIT mërmëritës, paraqet përsonin me qëndrim negatij gjatë jetës, me mungesë të vetëbesimit, shpesh edhe pandershmëri ose çrregullim shpirtnor,

– TË FOLURIT e qartë, paraqet përsonin e hapt me tjerët dhe përsonin me aftësi të mirë të koncentrimit,

– TË FOLURIT e ngatërruar dhe i pshtjellur, paraqet përsonin me të menduar të shpejtë, me munges të shpeshtë të koncentrimit, nese thot diçka, e thot krejtësisht të kundërtën me atë që duhet të thuhet, individ edhe me ngatrrime të përfytyrimeve, të cilat veprojnë në mënyrë të ndërdijshme.

Sa më mirë përvetësohet gjuha e llojeve të zërit dhe gjuha e llojeve të të folurit, na bënë më të kujdesshëm gjatë përzgjedhjes së shokëve, miqëve dhe partnerit, që dojmë të ndrërtojmë raporte të shëndosha me ta, gjatë jetës. Ta njohish vetëvetën dhe tjerët, është kërkesë e kohës bashkohore, pa të cilën vështirë rregullohen dhe përmorësohen raportet e shëndosha dhe produktive mes njerëzve.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by