Pa e pastruar më parë vetëvetën nga ndotjet e ndryshme, kot përpiqemi ta pastrojm ambientin natyror dhe at shoqeror

29. 07. 2015

Të gjitha problemet që po i ndodhin botës natyrore dhe asaj shoqërore, janë pasojë e mënyrës së mendimeve, bindjeve, besimeve, pikëpamjeve dhe mënyrës së sjeljeve tona të ndotura.

Fatkeqësit e mëdha natyrore, luftrat e pergjakshme në mes njerëzeve, numri gjithnjë e më i madh i të pa strehëve mbi kokë, vdekshmëria e madhe e njerëzve nga smundjet e ndryshme, nga varferia, nga deficitet e shumta buxhetore, nga shkaterrimi i ekosistemëve, vrasjet kriminale, trafikimi i qenjëve njerëzore, drogimi me substanca narkotike, trafikimi i droges dhe prostitucioni, na qojnë drejtë shkatërrimit të kësaj bote.

Papunësia, korrupcioni, uzurpimi dhe keqpërdorimi i pasurisë shoqerore e kombetare, nepotizmi në punsim, ndarja mbi baza fetare, politike, regjionale e ndarja mbi baza kombetare dhe shumë e shumë dukuri tjera negative që qojnë drejtë shkatërrimit të kësaj bote, janë pasojë e ambientit tonë të ndotur shpirtnor, intelektual, emocional, moral, human, social dhe pasoj e mënyrës së sjelljeve tona të ndotura.

Derisa ta kuptojmë secili prej nesh, se në radhë të parë duhet pastruar, filtruar, ndriquar e përsosur ambientin tonë shpirtëror, intelektual, emocional, social, human, moral, kombtar e njerëzor, duke u fokusuar në këtë drejtim të na ndihmojnë edhe familja, shkolla, rrethi shoqëror, literatura, mjetet e informacionit, revistat dhe rrjetet sociale, do të jenë të kota përpjekjet tona ta pastrojmë ambientin natyror, shoqëror dhe atë kombtar!

Derisa shumica nuk ia imponon pakicës të pastrohet sa më parë nga dryshket e veta, do ta pësojmë edhe më shumë ndotjen dhe shkaterrimin e ambientit personal, profesional, familjar, institucional, natyror, shoqëror, human, social, moral kombëtar e njerëzor, në mënyre zingjirore, duke ndikuar njëra palë në tjetrën.

Edhe natyra, edhe shoqëria, edhe shtetet, edhe institucionet, edhe kombet, edhe familjet dhe individët, kanë ra në pikë të hallit dhe në gazep të madh, nga sjelljet e ndotura e shkatërruse të njerëzve të kësaje bote.

Ka ardhë momenti, tani o kurr që të shpëtojmë nga ndotjet tona shpirtnore, intelektuale dhe emocionale, që secili prej nesh të merr iniciativë dhe përgjegjësi përsonale, që ta pastroj ambientin e vetë të brendshëm nga ndotjet e ndryshme që naj sjellë mënyra e të jetuarit tonë, si rezultat i mënyrës së mendimeve, bindjeve, besimeve, pikëpamjeve dhe sjelljeve tona.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Mjerimi i ambasadorit shqiptar të paqës dhe Gjeneralit të ushtrisë shqiptare, Sylejman Abazi

26. 07. 2025

Ai, iu ka drejtuar shqiptarëve të Kosovës, ish DARDANIS, para se të pushtohej ILIRIA, me këto fjalë të pa matura mirë dhe të njëanshme për nga e vërteta, si:” Ju njerëzit e mirë në Dardani do t’a kujtoni gjatë përdhosjen e Flamurit Kombëtar nga gangsterët që s’kanë atdhe!! Mjerim!!”

Gjeneral dhe njëherit ambasador shqiptar i paqës, i nderuar Sylejman Abazi, Atdheu e Flamuri Kombtar nuk kanë qenë kurrë dhe nuk janë të tradhtarëve ndaj atdheut, ndaj Flamurit tonë kombtar kuq e zih, me shqipen dykrenare në mes dhe tradhtarëve të kombit shqiptar. Nëse i qëndron të vërtetës kjo që e thash, akuza e juaj vërtetë është e njëanshme, e padrejtë, e pandershme dhe përqarëse mes kombit shqiptar!

Prisit e shtetit shqiptar, i nderuar gjeneral dhe ambasador shqiptar i paqes, e kanë dëshmuar shpesh herë këtë tradhti ndaj Flamurit dhe Atdheut të shqiptarëve dhe ndaj shqiptarëve të Çamërisë nën Greqinë, shqiptarëve të Iliridës nën Maqedonin e Veriut, shqiptarëve të Sangjakut të Nishit dhe Luginës së Preshevës nën Serbin dhe shqiptarëve të Plavës e Gusisë, Malsisë së madhe, Hot e Grudë dhe shqiptarëve të Ulqinit nën Malin e Zi, duke u nisë prej Ahmet Zogutë, Enver Hogjës, Fatos Nanos, Fatos Klosit dhe Gazi Dedës e etj, të cilët i favorizonin qarqet antishqiptare duke bashkëpunuar me ta kundër interesave kombtare të shqiptarëve dhe në dëm të territorit të tyre në përgjithësi.

Gjeneral dhe ambasador paqe, e paske harruar me qëllim apo pa te, sjelljen e narkomanit Edvin Kristaq Rama, vëllai i ngusht i Vuçiqit, se sa brutalishtë e tradhtishtë është sjellë me Kosovën, shtetin, flamurin e popullin e saj, përmes “Open Ballkanit serbo-rus”, për t’i krijuar favore Serbisë e Rusisë në dëm të Kosovës dhe në dëm të Shqipërisë. Po ashtu u soll brutalisht edhe me Minishengenin jugosllav, po ashtu u sjoll brutalisht me inisiativën për ta ndarë në mes Kosovën, me vëllajn e tij e kriminelin gjakpirës ndaj shqiptarëve të Kosovës, Vuçiq, duke injoruar Shtetin, Flamurin dhe Kryeministrin e Kosovës z. Albin Kurti, për hatër të Serbisë e Rusis fashiste, gjenocidale ndaj shqiptarëve.

Unë mendoi përsonalisht Gjeneral dhe ambasador shqiptar i paqes, djemtë dhe vashat e Kosovës kanë dhënë jetë për flamurin tonë kombtar, kanë derdhur gjak në mbrojtje të tij, kanë kaluar nëpër burgjet serbojugosllave me vite të tëra e nëpër periudha të ndryshme historike për flamur. Flamuri kombtar, më shumë është injoruar nga Shqipëria socialiste, se sa nga shqiptarët që kanë mbetë padrejtësishtë jashtë kufijëve të saj. Mos i harroni dëmet që ua sollën kosovarëve në masakren e Tivarit, partizanët shqiptar të vëllazëruar me partizanët çetnik serbo-malazez, pushtues të shqiptarëve.

Mos hrroni Gjeneral dhe ambasador shqiptar i paqes, se ia keni shtruar sofrën e mikëpritjes shqiptare, gjakatarit serb Vuçiq, klysh kriminel, gjakatar e gjenocidal i kriminelit Mullosheviq që e ka gjakosur Kosovën anë e mbanë dhe popullatën e saj shqiptare. Socialistët e Shqipërisë, gjeneral dhe ambasador shqiptar i paqes kanë qenë fatkeqësia e shqiptarëve dhe atdheut të tyre, për t’i treguar Stalinit Rus, se Shqipëria është më staliniste se Stalini. Turpi i mbuloftë të gjithë ata që pordhosin gjakun e shqiptarëve të Kosovës, që kanë luftuar me flamur kombtar ballë për ballë me hasmin serbosllav!

Po befasohem shumë nga gjenerali shqiptar i ushtrisë dhe ambasadori i paqes, që ka ra në atë nivel të deformimit të realitetit. Unë mendoj, më shumë është treguar Shqipëria injorante ndaj shqiptarëve dhe tokave të tyre dhe ndaj Flamurit kombtar, se ca shpiun kosovar të paguar nga qarqet e ndryshme antishqiptare sllavo-greke, siq po paguhen edhe shpiunët shqiptar jo më pak se sa shpiunët e kosovar, që na e paskan pordhos flamurin në fjalë. Mjafton tua hudhish një sy edhe mjeteve të informacionit në Shqipëri se çfarë pordhosje po i bëjnë flamurit kombtar , shtetit të shqiptarëve , shtetit të Kosovës, flamurit të saj për pak pare të pista që ua ka paguar Serbia fashiste , gazetarëve të Kosovës e të Shqipëërisë, për të kuptuar pordhosjen e tyre kundër vetëvetës e pro Serbisë.

Më parë duhet pastruar secili shtëpinë e vetë nga plehrat, pastaj të flas për pastrimin e plehrave të fqinjit, që dhunshëm është ndar nga trungu i vet.

Gjeneral Sulejman Abazi, këtë goditje e ke bërë shumë njëanshëm e aspak reale. Nëse familja juaj ka derdh gjak për Kosovën, nuk ke aspak të drejtë t’a përsonalizossh atë gjak për t’u treguar i njëanshëm ndaj gjakut të bijëve e bijave më të shtrenjtë të Kosovës, ish Dardanisë që luftuan për lirinë e saj me flamur kombtar nëpër beteja të luftës për Liri. Flamuri kombtar është i kombit shqiptar, jo vetëm i shqiptarëve të Shqipërisë që i’a copëtuan tokat e saj, sikur të ishte një e vej pa burrë.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Mos e bëj atë që të poshtron e nënshtron për lëverditë tua përsonale!

18. 07. 2023 – Ky shkrim ka qenë aktual atëherë kurë është shkruar dhe njëjtë është aktual edhe sot me 18. 07. 2025

Ata që jemi sot, të mirë apo të kqij çofshim, është pasojë e marrjes së vëndimëve dje. Ato vendime që i marrim sotë, do të jemi pasoj e tyre nesër.

Ky parim vlenë njëjtë si për individin, si për familjen, si për institucionet e ndryshme ekonomike, shëndetësore, arsimore, juridike, kulturore, historike e shkencore. Si për institucionet private e shtetnore, si për shtetin dhe si për kombin në përgjithsi.

Në ato momente kur vendosim të marrim një vendim, fillon edhe formësimi i jetës sonë sipas përmbajtjes që e ka vendimarrja. Ato vendime që i marrim sot, atë përmbajtje të tyre e ka fati apo fatkeqësia jonë nesër. Farën që e mbjellim në kopshtin e jetës, frytet e sajë ia korrim me kohën. Nëse kujdesemi sotë se çfar fare po mbjellim, do t’i vjelim frytet e ëmbla e të shishme nesër dhe nuk do të korrim barishta helmuse e barishta me gjemba, nga pakujdesia jonë gjatë mbjelljes.

“Kosova ndoshta nuk do të ekzistonte sot pa vizionin dhe kombënguljen e Presidentit Rugova. Ai ishte një njeri i madh dhe populli i Kosovës ishte me fat që e kishte atë si udheheqës”, Riçard Hollbruk, mik i shqiptarëve. ” E kam njohur Presidentin Rugova për shume vite. E kam takuar në ditë të vështira dhe në kohë më të mira. Kam patur shumë biseda të gjata me të dhe e kam patur mik”. Havier Solana.

Kurë të zezës i thojnë e bardhë, e të bardhës e zezë, nuk bëhet fjalë për të vërtetën e një realiteti, i cili ka ndodh e po ndodh mes shqiptarëve. E bardha dhe e zeza eshte pjesë, ku më shumë e ku më pak mes partive të ndryshme politike e gjetiu në Kosovë dhe në trojet shqiptare, si mes PDK-es, LDK-es, AAK-es, AKR-s, NISM-s, PSD-s, VV-es, etj dhe mes dy forcave të armatosura të Kosovës, si mes FARK-ut e UÇK-es dikurë dhe partive e përsonalitetëve partiake, kulturore, shkencore e fetare, që janë involvuar për ta vuar në dritë fatin e kombit shqiptar dhe për ta zgjidhur përfundimisht njëherë e mirë atë, që edhe sot e kësaj dite nuk është zgjidh!

Akterët që u përkasin këtyre asociacionëve partiake, kulturore, shkencore, fetare dhe ushtarake, të cilat i perkrahin apo i kundërshtojnë dhe bëjnë përpjekje ta nxjerrin me çdo kusht si të shejtë dhe pa t`meta e gabime atë asociacion të cilit edhe i takojnë, kanë gabuar e po gabojnë shumë rëndë, duk i sjellë dëme të pariparueshme qështjes tonë kombtare, qështjes se unitetit, duke e frenuar apsolutisht progresivitetin dhe zgjidhjen e duhur të qështjes sonë kombtare shqiptare, ende të pazgjidhur e shumë largë zgjidhjes.

Kur e them këtë mendim, kam bindjen time përsonale, se asnjëri subjekt i permendur më lartë nuk ishte e nuk është tërsisht i shejtë, as tërsisht i pavlerë, por tek secili prezentojnë vlerat dhe antivlerat, diku kuptohet më shumë e diku më pak.

Po t’ishin të shejtë akterët në fjalë, nuk do ta kishim këtë gjendje të mjerë mes shqiptarëve si komb, nuk do ta kishim në këtë nivel të palakmushëm ekonominë, shëndetësinë, arsimin, edukimin, drejtësinë, e fushat tjera me rëndësi jetike për kombin tonë.

Nuk do ta kishim këtë varfëri, këtë papunësi dhe nuk do të na ikte rinija nga atedheu, për ta gjetë kafshatën e bukës, tretur nëpër botë. Nuk do të ishim të ndarë e të përqarë mbi baza fetare, politike e regjionale dhe nuk do të kishim mbetë të coptuar në gjashtë pjesë. Katër pjesë ende të pushtuara nën qizmën e serbëve, malazëzëve, maqedonëve dhe grekëve.

Dy pjesë Kosovë e Shqipëri, nën diktatin e një elite të politikës sociopate shtetnore, qe e ka kap shtetin në të gjitha poret e tij, për dy dekada me radhë e sa vite, duke mos lejuar të marrin frymë lirshëm, duke përsonalizuar aparatin shtetnor, pronën e përbashkët dhe duke lejuar korrupcionin më të madh në trojet shqiptare, krahasuar me fqijët tanë për rreth, duke lejuar nepotizmin në punësim, i cili ka marr hov marrëzishte dhe duke lejuar krimin e organizuar politik, ekonomik, shendetësor, juridik e ku jo tjeter?!

Këtyre dukurive të shëmtuara, dikush po u thot janë dukuri të bardha e dikush po u thot dukuri të zeza. Ndërsa e vërteta e hidhur po përjetohet në lëkurën dhe mbi supet e popullit.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Sadizmi dhe mazohizmi i politikanëve shqiptarë në Kosovë, Shqipëri dhe në trojet shqiptare nën pushtim

16.07.2014

Politikanët sadistë janë ata që kënaqen shpirtërisht kur i shkaktojnë popullatës së tyre nënshtrim, varfëri, dhembje, ndëshkim, torturë, mjerim, shfrytëzim, fyerje dhe poshtërim në çdo aspekt.

Mazohistët, nga ana tjetër, janë ata që ndjejnë kënaqësi kur pushtuesit dhe ndërkombëtarët u shkaktojnë nënshtrim, dhembje, ndëshkim, torturë, mjerim, shfrytëzim, fyerje dhe poshtërim nga të gjitha anët.

Politika shqiptare gjithmonë ka treguar – në të kaluarën dhe në të tashmen – se ka vuajtur dhe po vuan nga të dyja sindromet e përmendura më lart. Kjo politikë po tregohet gjithnjë e më shumë sadiste në raport me popullin dhe me organizimin e brendshëm shtetëror, ndërsa në raport me politikën e jashtme po shfaq mazohizëm pa asnjë shenjë rezistence.

Këto dy sindrome të politikës shqiptare – në Kosovë, në Shqipëri dhe në trojet shqiptare nën pushtimin sllavo-grek – kanë shkaktuar dëme të mëdha dhe shkatërrime të dukshme në rrjedhat historike, duke penguar konsolidimin e një shteti të fortë shqiptar, i cili do të mundësonte zhvillim të qëndrueshëm dhe të barabartë ekonomik, shëndetësor, arsimor, juridik, policor, ushtarak, si dhe një kulturë e shkencë të lartë kombëtare.

Sadizmi i politikës shqiptare ndien një lloj kënaqësie përballë lulëzimit të korrupsionit, nepotizmit, krimit të organizuar, padrejtësive në punësim, në sistemin juridik, në gjykata, në prokurori, në arsim, në përçarjet partiake, në shkatërrimin e pasurisë kombëtare dhe shtetërore, në trafikimin e drogës, të qenieve njerëzore, në degradimin e shëndetësisë, arsimit dhe ekonomisë. Ndien kënaqësi në pastrimin e parave, në lulëzimin e bandave mafioze, në përçarjet fetare dhe politike.

Ndien kënaqësi kur bëhen dallime edhe ndërmjet luftëtarëve që luftuan për liri dhe pavarësi, duke u ulur vlerën veteranëve të vërtetë dhe duke promovuar veteranët e rremë.

Në anën tjetër, mazohizmi i politikës shqiptare – andej e këtej kufijve – ndien kënaqësi kur të tjerët na torturojnë, na nënshtrojnë dhe na poshtërojnë, në radhë të parë politika evropiane dhe ajo botërore. Ndien kënaqësi kur këto politika vendosin kushte dhe vendosin pengesa. Ndien kënaqësi për çdo marrëveshje që lidhet me Serbinë, për t’ia përmirësuar imazhin para Evropës dhe botës, edhe pse ajo është e njollosur me gjakun e fëmijëve, burrave, grave, pleqve dhe plakave shqiptare. Edhe pse Serbia ka dhunuar dhe poshtëruar para syve të botës mijëra gra dhe vajza shqiptare, kjo politikë nuk e ndien as neverinë më të vogël.

Politika mazohiste shqiptare, andej e këtej kufijve, ndien kënaqësi që luan rolin e një qeverisjeje kuislinge përballë shteteve të tjera. Ndien kënaqësi për formimin e Gjykatës Speciale kundër luftës sonë çlirimtare dhe kundër bijve e bijave më të mira të këtij vendi. Ndien kënaqësi që nuk vë asnjë kusht ndaj botës dhe Evropës për dëmet që i kanë shkaktuar Kosovës shtetet fqinje greko-sllave – si Serbia, Mali i Zi, Maqedonia e Veriut dhe Greqia.

Ndien kënaqësi që nëpër trojet shqiptare enden lirshëm me misione kundër shqiptarëve, klerikët ortodoksë që uzurpojnë toka të shqiptarëve për kishat e tyre, të ndërtuara me dhunë mbi pasurinë e shqiptarëve të besimit ortodoks.

Ndien kënaqësi kur këta klerikë luajnë lojën e pushtimit, nënshtrimit, mashtrimit dhe poshtërimit, në bashkëpunim me politikat pushtuese të shteteve të tyre.

Këto janë vetëm disa nga dukuritë e shumta sadiste dhe mazohiste të politikës shqiptare – si në të dyja shtetet, ashtu edhe në të gjitha trojet shqiptare të pushtuara, ku jetojnë shqiptarët.

Lexuesi im i dashur,

Kujdesu, sa të kesh mundësi, që të mos biesh pre e sindromës së sadizmit dhe mazohizmit – nëse nuk dëshiron të ndjesh kënaqësi shpirtërore duke shkatërruar atdheun dhe popullin tënd, për hir të interesave të verbëra personale.

Ky shkatërrim sjell nervozizëm dhe shqetësim te ata që e duan atdheun, lirinë dhe zhvillimin e pavarësinë e vendit dhe të kombit në përgjithësi.

Gjithashtu, nëse nuk dëshiron të ndjesh kënaqësi duke parë të tjerët ta bëjnë të njëjtin shkatërrim kundër teje, kundër vendit dhe kundër popullit në tërësi – qëndro vigjilent dhe i vetëdijshëm.

I juaji,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Sëmundjet e ndryshme ndikojnë shumë tek ne, në mosarritjen e sukseseve

15.07.2025

Oskar Shelbah e ka cilësuar shëndetin si bazën më të fortë dhe themelore të arritjeve të suksesshme gjatë jetës. Ai rekomandon që t’i drejtohemi mjekut më të mirë, pa u hamendur gjatë, në mënyrë që të na ndihmojë sa më shpejt në parandalimin e sëmundjeve tona të ndryshme – sidomos atyre të brendshme.

Nuk duhet të qëndrojmë duarkryq dhe neglizhentë përballë sëmundjeve që rrezikojnë shëndetin – bazën themelore që mundëson arritjen e sukseseve tona.

Për çudi, shumica prej nesh e presim momentin e fundit, përkeqësimin e sëmundjeve që na kanosen edhe me vdekje! Kjo sjellje shkurtpamëse duhet eliminuar sa më parë nga mendjet tona, nëse e duam jetën dhe dëshirojmë të arrijmë sukseset tona gjatë kohës sa jemi gjallë.

Çdo sukses në jetë, në radhë të parë, mbështetet dhe arrihet falë shëndetit të mirë – në harmoni me shëndetin psikik, emocional, motivues, intelektual, human, social, moral, ekonomik dhe kombëtar. Pa to, nuk ka bazament të qëndrueshëm ku të ndërtohen sukseset.

Suksesi, sipas Shelbahut, duhet të ndërtohet më parë nga brenda nesh, jo nga jashtë. Mjetet e jashtme të suksesit, sipas tij, vijnë në vend të dytë. Sukseset e mirëfillta lindin më parë nga idetë tona të shëndetshme, sepse çdo gjë që njeriu ka bërë dhe bën me dorën e vet, më parë ka lindur si ide, plan dhe projekt, e më pas është realizuar praktikisht.

Nëse i hedhim një vështrim shtëpisë dhe kopshtit tonë – si nga jashtë ashtu edhe nga brenda – vetë shtëpia dhe gjithçka që ndodhet brenda e jashtë saj, si dhe sendet në kopsht, më parë kanë lindur si ide, plan dhe projekt, dhe vetëm më pas janë realizuar në praktikë.

Po në të njëjtën mënyrë ndodh edhe me çdo gjë tjetër që është krijuar nga njeriu – përfshirë edhe sukseset tona – të cilat më parë lindin si ide në mendjen tonë, si plane dhe projekte, e më vonë marrin formë reale.

Pa një ide, pa një plan dhe projekt në mendje, është e kotë të përpiqemi të ndërtojmë diçka; edhe më kotë është të përpiqemi të arrijmë suksese të ndryshme gjatë jetës.

Sa më herët që ta kuptojmë këtë ecuri të domosdoshme dhe parimore, aq më shpejt do t’i arrijmë sukseset që ia kemi vënë vetes si qëllim.

I juaji,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Më parë t’i kushtojmë kujdes vetvetes, pastaj edhe të tjerëve

13.07.2025

T’i kushtojmë kujdes vetvetes do të thotë të përqendrojmë vëmendjen tonë ndaj përceptimeve, mendimeve, bindjeve, besimeve, pikëpamjeve dhe sjelljeve tona. T’i kushtojmë vëmendje emocioneve, motiveve, vullnetit, dëshirës, guximit, intuitës dhe dashurisë – të gjitha këto stimulohet nga mënyra e të perceptuarit, mendimeve, bindjeve, besimeve, pikëpamjeve dhe sjelljeve tona, qofshin ato në nivel të lartë apo jo.

Sipas nivelit të njohjes së këtyre proceseve psikoemocionale në botën tonë të brendshme, ashtu e njohim edhe botën e jashtme – natyrore, shoqërore, shtazore dhe bimore.

Secili prej nesh ka prirjen të mendojë se i sheh gjërat natyrore, shoqërore, shpirtërore, shtazore e bimore ashtu siç janë në të vërtetë – objektivisht. Jo! Ky nuk është realiteti siç e mendojmë, sepse ne i shohim këto botë jo ashtu siç janë, por ashtu siç jemi ne vetë – apo siç jemi të kushtëzuar t’i shohim ato.

Nëse këto konstatime janë të vërteta, përforcohet edhe më shumë bindja jonë që t’i kushtojmë më shumë vëmendje vetvetes, në mënyrë që kujdesi ynë të jetë më efektiv – si ndaj vetes, ashtu edhe ndaj botës natyrore, shoqërore, shpirtërore, bimore dhe shtazore.

Nëse përpiqemi t’i kushtojmë kujdes më parë botës së jashtme – natyrore, shoqërore, shpirtërore, shtazore e bimore – pa i kushtuar kujdes vetvetes, përpjekjet tona janë të kota dhe të dështuara. Sepse, pa e njohur vetveten më parë, nuk mund t’i njohim të tjerët dhe as specifikat dalluese të botës përreth.

Filozofi i njohur antik, Sokrati, thoshte dikur:

“Më parë njihe vetveten, pastaj njihe edhe të tjerët sipas nevojës dhe mundësive që i posedon.”

Njohja e mirë e botës sonë të brendshme – emocionale, shpirtërore, intelektuale, morale, humane, sociale dhe kombëtare – mundëson edhe njohjen e botës natyrore, shoqërore, shpirtërore, shtazore dhe bimore.

I juaji,
Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Nuk duhet të brengosemi për të kaluarën as për të ardhmen

11.07.2010

Brengosja për të kaluarën dhe për të ardhmen na merr shumë energji, duke na lënë pak forcë për t’u marrë me të tashmen, mbi të cilën ndërtohet perspektiva jonë.

Ne humbim shumë energji përmes lodhjes, stresit, vuajtjeve, nervozës, hidhërimit, pikëllimit dhe xhelozisë, duke u brengosur për të kaluarën e vdekur dhe për të ardhmen e palindur. Të gjitha këto brengosje na marrin shumëçka të vlefshme nga trupi ynë biologjik, fiziologjik dhe social-psikologjik, duke na lënë shumë pak forcë, vullnet, dëshirë, ambicie dhe kurajë për t’u marrë seriozisht me të tashmen, e cila është çelësi i sukseseve tona.

Do të ishte shumë e leverdishme për ne t’i eliminojmë, sa të mundemi, brengat për të kaluarën dhe për të ardhmen, e të merremi ekskluzivisht me të sotmen, duke i kryer pa nxitim detyrat dhe obligimet që kemi para vetes.

Për ta justifikuar këtë që thashë më lart, po i citoj këto vargje të Omar Khajamit:

“Ditën e shkuar fare harro
Dhe për të nesërmen mos u shkallmo;
Gëzo një çast të lumtur, faqe-bardhë,
Dhe jetën në erë mos e çkatërro.”

Kur i them këto mendime në këtë shkrim, lexuesi im i dashur, nuk dua të them se s’duhet të përpiqemi për t’u përgatitur për të nesërmen apo të mos mësojmë nga e djeshmja. Por mendoj se mënyra më e mirë për ta bërë këtë është që fuqitë dhe aftësitë tona t’i përdorim për realizimin sa më të suksesshëm të detyrave dhe obligimeve që dalin nga e sotmja apo e tashmja.

Obligimet e sotme mbesin të pakryera nëse brengosemi për të djeshmen dhe për të nesërmen.
Shumë e vështirësojmë jetën e sotme duke u brengosur për të djeshmen dhe për të nesërmen.
Rrallëherë i përdorim racionalisht 24 orët që i kemi në dispozicion falas. Më shumë përfitojmë nga jeta duke menduar për të sotmen sesa për të djeshmen dhe për të nesërmen.

Punën e sotme nuk duhet ta lëmë për nesër – thotë populli – as për javën, as për muajin e ardhshëm.
Nëse u qasemi punëve të sotme me përkushtim, nuk kemi kohë të brengosemi për të djeshmen dhe për të nesërmen.

Ata që nuk e kuptojnë se e kaluara është një kohë e vdekur që nuk kthehet më, merren me të; po ashtu, merren edhe me të ardhmen, për të cilën nuk kanë ide të qarta se si do të vijë dhe në çfarë pozicioni do të na zërë, duke harruar të tashmen, e cila është vendimtare për ne.

Kur këto raporte kuptohen siç duhet, nuk pajtohemi me asnjë çmim të merremi me të kaluarën dhe me të ardhmen në dëm të së tashmes dhe në dëm të shëndetit tonë.

I juaji,
Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Shëndeti ynë është bazë themelore dhe më e rëndësishmja e sukseseve tona gjatë jetës

11. 07. 2025

Sipas porosisë së shkenctarit gjerman, Oskar Shelbah, i cili na drerjtohet neve me këtë porosi: “ Çdo gjë që mund të bëni për ruajtjen e shëndetit të trupit tuaj, duhet ta bëni në çdo rast dhe në çdo rrethanë” sipas mesazhit në fjalë. Pra themeli më i rëndësishëm i suksesit tonë është ruajtja dhe zhvillimi sistematik i shëndetit. Çdo gjë që mund ta bëjmë për ruajtjen e shëndetit tonë trupor, duhet bërë në çdo rast dhe në çdo rrethanë, edhe përkundër sfidave të ndryshme që mund të na ndodhin. Po se bëmë ketë, do nap resin prapa shpine mos sukseset dhe dështimet tona.

Nëse shpirtërisht nuk e ndjeni vetën në qejf, thot Oskar Shelbah, duhet t’i kushtoni kujdes të dyfisht shëndetit tuaj, sepse të shprehurit e tërsishëm të fuqisë shpirtërore, varet nga trupi tërsisht i shëndosh. Sapo ta kuptojmë tërsisht qëllimin dhe udhën që shpie te ai qëllim, duhet të përpiqemi të krijojmë bazat e suksesit tonë, të cilat nuk janë të pakta. Por e para në radhë është shëndeti, i cili e përbën themelin e përsonalitetit tone harmonik dhe autoritativ. Njeriu i shëndetshëm, sipas Shelbahut, jo vetëm që arrinë suksese të mëdha, por edhe do tu gëzohet sukseseve të veta që i ka arritë gjatë jetës.

Brenga jonë duhet të jetë e koncentruar jo vetëm të jemi shëndosh e mirë, por të jemi të koncentruar edhe rreth betejës për të arritur sa më shumë suksese, pa e dëmtuar shëndetin tonë, si kuror e arritjeve të sukseseve në jetë. Nuk kemi kurrfar dobie as kënaqësi në jetë, nëse na mungon shëndeti, sepse pa shëndet nuk kanë kuptim as vlerë sukseset tona që i arrijmë. “Shëndeti është pasuria më e madhe”, ka thënë Emërson. Por Shumë i vogël është numri i atyre që e dine këtë gjë, derisa të smuhen. Ka raste të shumta në jetë nga ata që kanë deklaruar, se:” me qejf do ta jipnin pjesën më të madhe të pasurisë së vetë, po të kishte mundësi që tu kthehej shëndeti “.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Isa Thaçi

T

Sjelljet, shprehitë, shkathtësitë dhe pasionet si veçori të karakterit dhe personalitetit tonë

09.07.2025

Sjelljet, shprehitë, shkathtësitë dhe pasionet tona janë veçori të karakterit dhe personalitetit që i posedojmë.

Përsëritja e sjelljeve forcohet në shprehi; përsëritja e shprehive përforcohet në shkathtësi; ndërsa përsëritja e shkathtësive zhvillohet në pasione. Pasionet formohen nga ky zinxhir përforcimesh – që nisin nga sjelljet e zakonshme dhe zhvillohen nëpërmjet shprehive dhe shkathtësive tona – të cilat janë pasqyrim i karakterit dhe personalitetit që kemi.

Këto veçori ndahen në dy grupe: veçori pozitive dhe veçori negative. Cilatdo që i përforcojmë më shumë gjatë jetës, ato e formësojnë karakterin dhe personalitetin tonë. Përforcimi i veçorive pozitive pasqyron më shumë anën e mirë dhe konstruktive të personalitetit, ndërsa përforcimi i veçorive negative pasqyron anën e errët dhe destruktive të tij.

Sipas mënyrës se si formohen këto veçori, edhe sjelljet tona pasqyrohen në fusha të ndryshme të jetës: në raport me përdorimin e pijeve, zgjedhjen e ushqimeve, stilin e veshmbathjes, ushtrimet fizike apo mospërfshirjen në to, dhe kujdesin ndaj trupit tonë – si në aspektin fizik, biologjik, fiziologjik, anatomik, psikik, emocional, shpirtëror, intelektual, moral, human, social dhe kombëtar.

Nëse tek ne mbizotërojnë veçoritë pozitive, atëherë edhe këto veprime manifestohen në mënyrë të ekuilibruar dhe të ndërgjegjshme. Përkundrazi, nëse mbizotërojnë veçoritë negative, atëherë kemi prirje për abuzim dhe shpërdorim – qofshin ato pije, ushqime apo mënyra jetese.

E njëjta gjë vlen edhe për mënyrën se si sillemi me veshmbathjen, ushqimin apo kujdesin për shëndetin trupor e mendor. Veprojmë në mënyrë të shëndetshme ose abuzojmë, varësisht nga përbërja e karakterit tonë. Pra, sjellja jonë ndaj trupit, ushqimit dhe shëndetit është pasqyrim i drejtpërdrejtë i dominimit të veçorive tona personale.

Po ashtu, edhe ndërtimi i marrëdhënieve me të tjerët ndikohet nga këto veçori. Raportet ndërnjerëzore – qofshin pozitive apo negative – varen nga përbërja e brendshme e karakterit dhe personalitetit tonë. Cilat veçori dominojnë tek ne, ato përcaktojnë cilësinë e marrëdhënieve që krijojmë me të tjerët.

Prandaj, është e domosdoshme të zhvillojmë me kujdes dhe vëmendje të përqendruar sa më shumë veçori pozitive. Kështu, jo vetëm që sillemi më mirë ndaj vetvetes dhe të tjerëve, por gjithashtu bëhemi më produktivë dhe më të suksesshëm në organizimin e proceseve të ndryshme jetësore.

I juaji,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Mënyra e shikimit, e shprehjes së fytyrës dhe të qeshurat tona, pasqyrojnë kush jemi ne e kush janë tjerët

05. 07. 2025

Edhe këtë gjuhë është me rëndësi të madhe ta njohim, që të kuptojmë sa më mirë, kush jemi ne dhe kush janë tjerët. Pa e përvetësuar mirë e pa e kuptur drejtë gjuhën e shikimeve, shprehjeve të fytyrës dhe gjuhën e të qeshurave, nuk e njohim mirë e drejtë vetëvetën e nuk i njohim edhe të tjerët.

Mënyrat e shikimit pasqyrojn tek ne friksim, mungesë vetëbesimi, shpesh edhe pandershmëri, pasqyron vetëbesim dhe sinqeritet, si psh:

– SHIKIMI i rrëzuar gjatë të folurit me tjerët tregon frikësim, mungesë të vetëbesimit, shpesh edhe pandershmëri të individit,

– SHIKIMI i i lirë dhe i hapur, pasqyron vetëbesim dhe sinqeritet të individit.

Mënyrat e shprehjes së fytyrës tek individët gjatë të folurit me tjerët pasqyrojnë mbisundim të emocioneve, munges vetëzotrimi, paqëndrueshmëri, mbizotrim të vetëvetës, vullnetmadh dhe të palëkundur, si psh:

– Ndërrim i vazhdushëm i SHPREHJES së FYTYRËS, paraqet individin me mbisundim të emocioneve, me mungesë të vetëzotrimit dhe me paqëndrueshmëri,

– SHPREHJA e NJËLLOJTË FYTYRËS, paraqet individin që e mbizotron vetëvetën, individin me vullnet të madh dhe individin e palëkundur,

– ÇIPET e LËSHUARA të GOJËS, paraqet individin me drejtim të gabuar të mendimeve,

Mënyrat e të qeshurit në raport me tjerët tek individi, paraqet sinqeritet dhe respekt, paraqet dyftyrësi e dinakëri, nënqmim shpesh edhe cinizëm, si psh:

– QESHJA e përzemërt dhe e qartë, paraqet sinqeritetin dhe respektin e individit në komunikim me tjerët,

– QESHJA me muskujt e poshtëm të fytyrës pa pjesëmarrjen e syve, paraqet dyftyrësi dhe dinakëri në komunikim me tjerët,

– QESHJA me njërin çip të gojës, përkatësisht me gjysmën e fytyrës, paraqet individin nënqmues shpesh edhe cinik në komunikim me tjerët.

Sa më pak ta njohim vetëvetën aq më pak i njohim edhe tjerët. Kërkesat e kohës janë ta njohim sa më shumë vetëvetë dhe sa më shumë edhe tjerët, për t’ia hapur rrugën sukseseve tona gjatë jetës.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Cili është dallimi mes qëllimit dhe koncentrimit tonë gjatë jetës

03. 07. 2025

Sidomos kur mendojmë për vetëdijen, suksesin dhe përmbushjen përsonale, është mëse e nevojshme ta kemi të kjartë dallimin mes qëllimit dhe koncentrimit tonë. Pa e kuptuar dallimin mes qëllimit dhe koncentrimit, vështirë e kemi të arrijmë suksese në realizimin e qëllimeve tona gjatë jetës, që ia kemi vuar vetit si qëllim. Dallimi mes qëllimit dhe koncentrimit është shumë i madh , edhe pse janë të lidhur ngushtë mes veti dhe nuk kanë vlerë njëri pa tjetrin.

Qëllimi është drejtim, vizion ose arsye themelore pas një veprimi apo jetese. Ai është motivim i brendshëm, destinacion që e udhëheq mendjen dhe shpirtin tonë. Pra qëllimi, mund të jetë afatgjatë, si psh: dua të ndihmoj njerëzit, dua të bëhem artist, dua të jem i lirë shpirtërisht, dua të bëhem mjek, pedagog, psikolog, sociolog, filozof, shkrimtar etj. Qëllimi mundët me qenë dhe afatshkurtër, si psh: dua ta përfundoj këtë projekt apo atë projekt që e kam filluar, dua ta përfundoi së shkruari veprën që kam filluar ta përfundoi, veprën që kam filluar ta lexoi etj.

Koncentrimi është aftësi dhe proces psikik i të përqendruarit të vëmendjes në një detyrë, objekt, gjësend, ngjarje, njerzë apo individ të caktuar në momentin e tanishëm, pa shpërqendrim. Koncentrimi është instrumenti që na ndihmon të ecim drejt qëllimit, hap pas hapi. Nuk lidhet domosdoshmërisht me motivimin e brendshëm, sepse dikush mund të jetë shumë i përqendruar, por pa ndonjë qëllim të thellë pas asaj që bën, si psh: Koncentrohem plotësisht në përpunimin e ligjeratës që po e zhvilloi tani së bashku me nxënësit e mij, duke qenë i pranishëm me ta por i motivuar shumë, pak ose aspak.

Qëlimi është strategji motivuse, koncentrimi taktikë ekzekutive. Qëllimi mundet me qenë afatgjatë dhe afatshkurtër, koncentrimi është veprim momental. Qëllimi jep kuptim dhe orientim, koncentrimi jep fuqi dhe përmbushje të detyrës. Qëllimi, dua të bëhem shkrimtar për të frymëzuar të tjerët, koncentrimi, jam 100% i fokusuar në faqen që po shkruaj tani. Qëllimi pa koncentrim është ëndërr boshe. Koncentrimi pa qëllim është lodhje pa drejtim. Pra, idealja është që të kemi një qëllim të qartë dhe të ushqejmë koncentrimin si mjet për të arritur atë qëllim – qoftë në punë, zhvillim personal apo marrëdhënie.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by

Edhe zëri edhe mënyra e të folurit tregojnë mjaftë se kush jemi

01. 07. 2025

Të mësosh gjuhën e ngjyrës dhe tonit të zërit dhe gjuhën e mënyrës së të folurit, e përfitojmë edhe një mundësi më shumë që ta njohim vetëvetën dhe individët, me të cilët formojmë shoqëri , miqësi dhe ndërtim raportesh me ta.

Ja disa shembuj prej këtyre llojeve të zërit:

– ZËRI i fortë pasqyronë fuqi të madhe jetësore tek individi,

– ZËRI i thellë, pasqyron individin me temperament burrëror e serioz. Ndërsa tek femrat paraqet në të shumtën e rasteve jetë normale tek to,

– ZËRI i butë pasqyron individin me emocione të mbizotruara, i matur dhe tolerant,

– ZËRI sokëllitës- këlthitës, paraqet përsonin grindavec, smirëzi dhe cikrrimtar,

– ZËRI kuakatës dhe i ngjirur paraqet mungesë të vetëdijes, shpesh edhe çrregullime shpirtërore ose disharmoni e jetës shpirtërore tek individët.

Disa shembuj prej llojeve të folurit:

-TË FOLURIT mërmëritës, paraqet përsonin me qëndrim negatij gjatë jetës, me mungesë të vetëbesimit, shpesh edhe pandershmëri ose çrregullim shpirtnor,

– TË FOLURIT e qartë, paraqet përsonin e hapt me tjerët dhe përsonin me aftësi të mirë të koncentrimit,

– TË FOLURIT e ngatërruar dhe i pshtjellur, paraqet përsonin me të menduar të shpejtë, me munges të shpeshtë të koncentrimit, nese thot diçka, e thot krejtësisht të kundërtën me atë që duhet të thuhet, individ edhe me ngatrrime të përfytyrimeve, të cilat veprojnë në mënyrë të ndërdijshme.

Sa më mirë përvetësohet gjuha e llojeve të zërit dhe gjuha e llojeve të të folurit, na bënë më të kujdesshëm gjatë përzgjedhjes së shokëve, miqëve dhe partnerit, që dojmë të ndrërtojmë raporte të shëndosha me ta, gjatë jetës. Ta njohish vetëvetën dhe tjerët, është kërkesë e kohës bashkohore, pa të cilën vështirë rregullohen dhe përmorësohen raportet e shëndosha dhe produktive mes njerëzve.

I juaj,

Mësuesi Isë

/0 Comments/by